การรักษาปัจจัยหลายอย่างที่นำไปสู่ความเสี่ยงโรคหัวใจวายนั้นดีกว่าการมุ่งเน้นไปที่การลดระดับคอเลสเตอรอลของผู้ป่วย
“ เรากังวลมากเกินไปเกี่ยวกับระดับคอเลสเตอรอลของผู้คนและไม่เพียงพอเกี่ยวกับความเสี่ยงโดยรวมในการเป็นโรคหัวใจ” ดร. ร็อดนีย์เอเฮย์เวิร์ดผู้อำนวยการศูนย์วิจัยและพัฒนาบริการสุขภาพทหารผ่านศึกและศาสตราจารย์ด้านอายุรศาสตร์ ที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยมิชิแกนกล่าวในการแถลงข่าว
ระดับคอเลสเตอรอลที่เป็นอันตรายควรน้อยกว่า 130 สำหรับคนส่วนใหญ่และน้อยกว่า 70 สำหรับผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงตามโปรแกรมการศึกษาคอเลสเตอรอลแห่งชาติ
ในการศึกษาของพวกเขาเฮย์เวิร์ดและเพื่อนร่วมงานของเขาวิเคราะห์ข้อมูลจากชาวอเมริกันอายุ 30 ถึง 75 โดยไม่มีประวัติอาการหัวใจวายผู้มีส่วนร่วมในการทดลองทางคลินิกของยาสเตตินลดคอเลสเตอรอล นักวิจัยประเมินประโยชน์ของห้าปีของการรักษาที่เหมาะกับความเสี่ยงหัวใจวายโดยรวมของผู้ป่วยตามปัจจัยต่าง ๆ เช่นอายุประวัติครอบครัวเบาหวานความดันโลหิตสูงสถานะการสูบบุหรี่และระดับโปรตีน C-reactive
ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าการรักษาที่ได้รับการปรับแต่งนั้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น (ประโยชน์ต่อผู้ป่วยที่ได้รับการรักษามากขึ้น) และป้องกันการเกิดหัวใจวายจังหวะและการตายของหัวใจและหลอดเลือดมากกว่าการลดโคเลสเตอรอลให้เป็นเป้าหมาย การรักษาที่ได้รับการปรับแต่งนั้นช่วยให้ 500,000 ปีที่มีการปรับคุณภาพชีวิตดีขึ้นกว่าการรักษาด้วยการให้ความสำคัญกับคอเลสเตอรอล
“ข้อความสำคัญที่สุด – การรู้ว่าความเสี่ยงหัวใจวายโดยรวมของคุณนั้นสำคัญกว่าการรู้ระดับคอเลสเตอรอลของคุณหากความเสี่ยงโดยรวมของคุณสูงขึ้นคุณควรจะได้รับยา statin โดยไม่คำนึงว่าคอเลสเตอรอลของคุณคืออะไรและถ้าคุณมีความเสี่ยงสูงมาก [คุณ] น่าจะได้รับยาในปริมาณที่สูง “เฮย์เวิร์ดกล่าวในการแถลงข่าว
“อย่างไรก็ตามถ้าคอเลสเตอรอลในเลือดของคุณสูง แต่ความเสี่ยงโรคหัวใจโดยรวมของคุณอยู่ในระดับต่ำการทานสเตตินก็ไม่สมเหตุสมผลสำหรับคุณถ้าคอเลสเตอรอลของคุณเป็นเพียงปัจจัยเสี่ยงและคุณอายุน้อยกว่าคุณควรออกกำลังกายด้วยอาหารและออกกำลังกาย ” เขาเพิ่ม.
การศึกษาถูกตีพิมพ์ออนไลน์วันที่ 18 มกราคมใน พงศาวดารอายุรศาสตร์

[ABTM id=37]