จิตวิทยาสมัยใหม่ส่วนใหญ่ไม่ยอมรับความคิดที่ว่าผู้คนสามารถได้รับความพิถีพิถันเป็นประเภทบุคลิกภาพ
แต่ข้อสันนิษฐานนั้นกำลังถูกท้าทายจากการศึกษาใหม่ที่สำคัญซึ่งค้นพบบุคลิกภาพที่แตกต่างกันอย่างน้อยสี่ประเภทที่คนมักจะจัดกลุ่ม
นักวิจัยค้นพบกลุ่มเหล่านี้โดยเรียกใช้ผลลัพธ์ของแบบสอบถามสินค้าคงคลัง 1.5 ล้านบุคลิกภาพผ่านทางคอมพิวเตอร์ Martin Gerlach หัวหน้านักวิจัยกล่าว เขาเป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่ Northwestern University ใน Evanston, Ill
แบบสอบถามประเมินแต่ละคนในห้าลักษณะบุคลิกภาพที่ดีขึ้น: โรคประสาท, บุคลิกภาพด้านบุคลิกภาพ, การเปิดเผย, การเปิดกว้างเห็นด้วยและความมีสติ
Gerlach และทีมของเขาป้อนสิ่งเหล่านี้ลงในคอมพิวเตอร์เพื่อดูว่าผู้คนมีแนวโน้มที่จะจัดกลุ่มตามลักษณะบุคลิกภาพที่ใช้ร่วมกันในระดับเดียวกันหรือไม่
นักวิจัยพบอย่างน้อยสี่กลุ่มซึ่งเปรียบเทียบกับ “ก้อนในแป้ง” Gerlach กล่าว
สิ่งแรกคือประเภทบุคลิกภาพ “เฉลี่ย” ซึ่งมีคะแนนเฉลี่ยในทุกลักษณะนักวิจัยกล่าว
อีกสามกลุ่มที่มีการจัดระเบียบอย่างคร่าวๆตามลักษณะของโรคประสาท (ระดับความมั่นคงทางอารมณ์) และบุคลิกภาพด้านการแสดงตัว (คุณภาพของการเป็นขาออก):

• บุคลิกภาพ “ที่สงวนไว้” นั้นมีความมั่นคงทางอารมณ์ แต่ไม่ได้ถูกเปลี่ยนกลับเป็นพิเศษ พวกเขายังค่อนข้างเห็นด้วยและเป็นธรรม
• บุคลิก “ตัวเองเป็นศูนย์กลาง” คะแนนสูงในด้านการแสดงตัวและต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการเปิดกว้างเห็นด้วยและมโนธรรม “ มันไม่ดีมากที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนประเภทนี้” Gerlach กล่าว
• “แบบจำลองบทบาท” ต่ำในเรื่องของโรคประสาทและต่ำในลักษณะอื่น ๆ ทั้งหมด พวกเขามีความน่าเชื่อถือมีน้ำใจและเป็นระเบียบ

พบกลุ่มเหล่านี้ต้องขอบคุณชุดข้อมูลขนาดใหญ่สี่ชุดที่มีมากกว่าหนึ่งล้านคนที่ได้รับจากการศึกษาที่แตกต่างกันดำเนินการทั่วโลก Gerlach ตั้งข้อสังเกต
“ก่อนหน้านี้ไม่สามารถคิดได้ว่าจะได้รับข้อมูลจำนวนนี้” Gerlach กล่าว
ไม่ใช่ทุกคนที่จะตกอยู่ในประเภทของบุคลิกภาพเหล่านี้เขากล่าวเสริมและบางคนอาจตกอยู่ตรงกลางระหว่างคนสองคน
เขาไม่ได้ระบุประเภทบุคลิกภาพที่เฉพาะเจาะจงของคุณด้วยเช่นกัน
ตัวอย่างเช่นนักวิจัยคาดการณ์ว่ายิ่งคุณอายุน้อยเท่าไหร่โอกาสที่คุณจะตกอยู่ในหมวดหมู่ของตนเองก็ยิ่งมีมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณเป็นเด็กวัยรุ่น Gerlach กล่าว
แต่ด้วยอายุและการปรุงรสผู้คนจำนวนมากสามารถพัฒนาเป็นแบบอย่างได้
“ เราคาดหวังให้ผู้คนเปลี่ยนจากบุคลิกภาพประเภทหนึ่งไปเป็นอีกประเภทหนึ่ง” เกอร์ลาชกล่าว “โอกาสที่ผู้สูงอายุจะมีแนวโน้มใกล้เคียงกับประเภทบุคลิกภาพแบบอย่างมากขึ้นคุณสามารถอธิบายคนเหล่านี้ว่าเป็นคน ‘ดี’
การค้นพบของกลุ่มเหล่านี้ทำงานตรงกันข้ามกับทฤษฎีทางจิตวิทยาในปัจจุบันซึ่งสรุปว่าไม่มีหมวดหมู่ของบุคลิกภาพอยู่
 นักวิจัยอาวุโส Luis Nunes Amaral เป็นศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมเคมีและชีวภาพที่ Northwestern Engineering “ ประเภทของบุคลิกภาพมีอยู่ในวรรณกรรมการช่วยเหลือตนเองเท่านั้นและไม่มีสถานที่ในวารสารวิทยาศาสตร์ตอนนี้เราคิดว่าสิ่งนี้จะเปลี่ยนไปเนื่องจากการศึกษาครั้งนี้” เขากล่าวในการแถลงข่าวของมหาวิทยาลัย
กลุ่มเหล่านี้สามารถช่วยให้ผู้คนทำนายว่าคุณจะประสบความสำเร็จได้ดีในงานที่กำหนดหรือความอ่อนแอของคุณต่อความผิดปกติทางจิตใจหรืออารมณ์ Gerlach กล่าว
นักจิตวิทยาได้รับการต้อนรับความคิดที่ว่า – และการค้นพบใหม่เหล่านี้ – ด้วยความสงสัยบางอย่าง
 James Maddux ศาสตราจารย์กิตติคุณด้านจิตวิทยากับ George Mason University กล่าวว่า “ฉันไม่มีความรู้เกี่ยวกับวิธีการและสถิติ แต่ฉันมีข้อสงสัยอย่างจริงจังเกี่ยวกับประโยชน์ทางคลินิกของเครื่องมืออื่น ๆ ที่จัดหมวดหมู่คนเป็นประเภท” Maddux ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษา
“เป็นเวลา 40 ปีหรือมากกว่านั้นจิตวิทยาคลินิกได้เคลื่อนย้ายออกไปจากการใช้การประเมินลักษณะบุคลิกภาพและประเภทเพื่อแจ้งการรักษาและเพิ่มมากขึ้นต่อการใช้การประเมินความคิดปัญหาความรู้สึกและพฤติกรรมของผู้คนที่เกิดขึ้นในสถานการณ์ปัญหาเฉพาะซึ่งเป็นสาระสำคัญ ของการบำบัดความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม “Maddux กล่าว
“ฉันสงสัยว่าโปรแกรมปริญญาเอกจิตวิทยาคลินิกหลายแห่งในสหรัฐอเมริกาหรือแคนาดาจะเพิ่มเครื่องมือนี้ลงในหลักสูตรหรือหลักสูตรของพวกเขาเกี่ยวกับการประเมินทางจิตวิทยา” เขากล่าวเสริม
แต่จิตแพทย์แห่งนครนิวยอร์กดร. ทิโมธีซัลลิแวนกล่าวว่า “จากจำนวนอาสาสมัครที่ประเมินพวกเขาแนะนำว่าเราต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างจริงจังมีบางสิ่งที่มีความหมายที่นี่”
อย่างไรก็ตามยังไม่มีความชัดเจนว่าหมวดหมู่เหล่านี้มีประโยชน์ในการจัดการกับปัญหาสุขภาพจิตของผู้คนอย่างไรซัลลิแวนประธานด้านจิตเวชศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยสเตเทนไอส์แลนด์กล่าว
“ฉันคิดว่าคำถามสำหรับพวกเราในด้านจิตเวชคือมันมีความหมายสำหรับพวกเราทางคลินิกหรือเปล่า?” ซัลลิแวนกล่าว “ มันช่วยให้เราคิดได้อย่างไรว่าเราจะช่วยคนที่มีปัญหาในการเผชิญปัญหาได้อย่างไรในเรื่องนั้นเราต้องเล่นกับหมวดหมู่เหล่านี้และดูว่าพวกเขาแสดงสิ่งที่มีความหมายในคลินิกหรือไม่”
การศึกษาถูกตีพิมพ์ในเดือนกันยายน17 ในวารสาร พฤติกรรมมนุษย์ธรรมชาติ